در ابتدای سال تحصیلی که بیشتر بدنبال کتاب و شناخت درس و استاد و همکلاسی ها بودیم یه نفر در فکر اینده ای بهتر نه تنها برای همکلاسی هایش بلکه برای تمام دانشجویان بود ، هر روز ساعت هایی را پشت کامپیوترهای لاکپشتیه سایت دانشکده مینشست و مقدمات محیطی رو اماده میکرد تا در اون همه بتونن فکر و نظرو ایده هاشون رو بگن و محیطی شاداب و باطراوتی باشه تا همه با استفاده از اون به پیشرفت هم کمک کنن .
پس باید یه "خسته نباشید" درست وحسابی بهش گفت.
واسه همینه که من عنوان "اخرین مطلب" که فرشاد گذاشت رو قبول ندارم و ازش میخوام که این نهاله تازه سبز شده ی وبلاگ که نیازی غیر قابل چشم پوشی برای همه ی ما هست و خواهد بود رو رها نکنه و به همه ی ما در جهت پویایی و طراوت وبلاگ کمک کنه . فرشاد دس خوش
در ضمن از تمام شما هم می خوام که با تلاشتون وبلاگ خودتون رو پررونق نگه دارین و این محیط که حق ماست رو به اوج برسونین. باور کنیم که می ارزه فقط کافیه بخوایم .
در همین راستا مطمئن باشین که من تمام مطالب و نظرهایی که در شان مهندسین اینده ی ایران است رو در وبلاگ قرار میدم . چه علمی باشه،چه اجتماعی ، چه طنز(غیر توهین امیز و زننده) وچه...
(واگر در 1% موارد اینکارو نکردم مطمئنا دلیلش رو به فرستنده میگم و اینکه کجای مطلبش مشکل داره و چه مشکلی )
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند 
<-PollName->
